وبلاگ شخصی عذرا مجیبی

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یاراگر تو شکیب داری طاقت نماند ما راباری به چشم احسان در حال ما نظر کنکز خوان پادشاهان راحت بود گدا راسلطان که خشم گیرد بر بندگان حضرتحکمش رسد ولیکن حدی بُوَد جفا رامن بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندمکاسایشی نباشد بی دوستان بقا راچون تشنه جان سپردم آن گه چه سود داردآب از دو چشم دادن بر خاک من گیا راحال نیازمندی در وصف می‌نیایدآن گه که بازگردی گوییم ماجرا رابازآ و جان شیری وبلاگ شخصی عذرا مجیبی...

دلت به حال دل ما چرا نمی سوزد بسوزد آن که دلش بهر ما نمی سوزد ز سوز اهل محبت کجا شود آگاه چو شمع آن که ز سر تا به پا نمی سوزد در این محیط غم افزا گمان مدار که هست کسی کز آتش جور و جفا نمی سوزد ز دود آه ستمدیدگان سوخته دل به حیرتم که چرا این بنا نمی سوزد بگو به کارگر و عیب کارفرما بین هر آن که گفت که فقر از غنا نمی سوزد غریق بحر فنا ای خدا شدیم و هنوز برای ما دل این ناخدا نمی سوزد ز تندباد حوادث ز وبلاگ شخصی عذرا مجیبی...

خرابم ز مستی خرابم خدایاشرابم سراپا شرابم خدایاره کعبه از هر بیابان که پرسمدهد خار صحرا جوابم خدایابه هر سینه ای سر نهم ناله خیزدغمم ، حسرتم ، التهابم خدایاز دیدار من دیده آزرده گرددمگر چهره آفتابم خدایامن از بیوفایان وفا چشم دارمبدنبال نقش سرابم خدایامرا شاید از شعله ها آفریدیکه سر تا به پا پیچ و تابم خدایاچنان در دل اشکها غرق گشتمکه از غم چو نقشی بر آبم خدایاز هر موج ویران شود خانه منبه دریای ه وبلاگ شخصی عذرا مجیبی...